De afgelopen maanden stonden voor mij in het teken van rust en stilte.
De rust was soms ver te zoeken in de bekende omstandigheden, daardoor heeft het misschien wat langer geduurd.
De stilte was een diep verlangen om naar binnen te gaan, dat eigenlijk prima paste bij de verschillende voorschriften om binnen te blijven. De stilte als een soort lange winterslaap, zoals de natuur ook de grond in moet.
Na het zaaien, bevruchten, voeden en verzorgen van je tuin moet je gewoon geduld hebben en wachten dat het groeit. Daarover heb je geen zekerheid behalve dat het enige dat je kunt doen is geduld hebben.
De afronding van dit proces tekent zich af, nieuwe fases openen zich, tijd om dingen te doen.
En het kriebelt.
De lente komt en het is alsof hij/zij hernieuwde krachten put uit de twee lentes die maar half een naam mochten hebben.
Lieve groeten, Patrice
PS blijf op de hoogte, laat je emailadres achter voor alle nieuws & updates!
